2025-01-15

Samorząd apeluje do parlamentarzystów w sprawie dzikich zwierząt

Burmistrz Giżycka Ewa Ostrowska i Starosta Powiatu Giżyckiego Mirosław Drzażdżewski wystosowali do parlamentarzystów apel w sprawie dzikich zwierząt. Ma on na celu zainicjowanie przez rząd działań związanych z uregulowaniem problematyki procedur postępowania z dzikimi zwierzętami, które coraz częściej pojawiają się na terenach zabudowanych. 

Pismo kierowane do Pani Minister Klimatu i Środowiska Pauliny Hennig – Kloski porusza problem z jakim mieszkańcy Giżycka borykają się coraz częściej. Brak precyzyjnych zapisów w ustawach i aktach wykonawczych, wskazujących kto i za co odpowiada, stwarza spory kompetencyjne i nie pomaga w integrowaniu służb w celu przeciwdziałaniu niebezpieczeństwu jakie stanowi obecność dzikich zwierząt w mieście. 

 

Łoś w mieście_Fot. Mariusz Kuliś

Fot. Mariusz Kuliś

                            Starosta Powiatu Giżyckiego Mirosław Drzażdżewski i Burmistrz Giżycka Ewa Ostrowska

Fot. Starosta Powiatu Giżyckiego Mirosław Drzażdżewski i Burmistrz Giżycka Ewa Ostrowska, podpisanie apelu

 

 

Treść apelu do Pani Minister Klimatu i Środowiska Pauliny Hennig – Kloski

Giżycko, 15 stycznia 2025r. Znak: WGK.5520.1.2025.AS Szanowna Pani Paulina Hennig – Kloska Minister Klimatu i Środowiska Jako przedstawiciele samorządów Powiatu Giżyckiego i Miasta Giżycko, zwracamy się do Pani Minister z wnioskiem o zainicjowanie działań związanych z uregulowaniem problematyki procedur postępowania z dzikimi zwierzętami, żyjącymi w stanie wolnym i coraz częściej pojawiającymi się na terenach zabudowanych. Uważamy, że w całym kraju, ale szczególnie w regionach takich jak nasz, od kilku lat problem obecności dzikich zwierząt na terenach zurbanizowanych narasta. Łosie, sarny, jelenie czy dziki pojawiają się regularnie na ulicach, osiedlach, ogrodach działkowych i placach ogólnodostępnych naszego miasta . Stwarza to duże zagrożenie dla bezpieczeństwa naszych mieszkańców, ich majątku i samych zwierząt. Brak precyzyjnych zapisów w ustawach i aktach wykonawczych, wskazujących kto i za co odpowiada, stwarza spory kompetencyjne i nie pomaga w integrowaniu służb w celu usuwania takich zagrożeń. Liczne postępowania sądowe i orzeczenia sądów administracyjnych potwierdzają tylko brak precyzyjnych rozwiązań w aktach prawnych dotyczących wskazanego wyżej problemu, z którym zmuszeni jesteśmy zmagać się coraz częściej. W załączeniu pozwalamy sobie przesłać zebrane przez nasze samorządy uwagi i wnioski w sprawie problemu dzikich zwierząt przebywających na terenach zabudowanych. Wnioski te, mamy nadzieję, mogą posłużyć w podjęciu działań w celu określenia i doprecyzowania obowiązków poszczególnych organów w strukturach rządowych i samorządowych oraz służb i straży. • Od lat brak konkretnych i precyzyjnych podstaw prawnych, które w jasny sposób uregulowałyby problem postępowania z dzikimi zwierzętami pojawiającymi się incydentalnie, bądź przebywającymi stale na terenach zurbanizowanych; samorząd na szczeblu gminnym i powiatowym, a także administracja rządowa, służby i straże, poza wyjątkami, nie ma jasnych podstaw prawnych do działania w tej materii. • Zwierzęta łowne z stanie wolnym, zgodnie z art. 2 ustawy prawo łowieckie, stanowią własność Skarbu Państwa. Nie ma innych właścicieli odpowiedzialnych za te zwierzęta, a zatem podmiotów praw i obowiązków wynikających z własności. • Przepisy ustawy prawo łowieckie określają, że administrację w zakresie łowiectwa sprawuje samorząd województwa, jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Podobnie przyznanie staroście kompetencji do wydawania decyzji na podstawie art. 45 ust.3 tejże ustawy jest zadaniem z zakresu administracji rządowej. • Finansowanie zadań rządowych wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego winno zatem odbywać się na podstawie jasnych przepisów, bądź umów, zawartych między

właściwym przedstawicielem rządu a samorządem, określających zasady finansowania. Być może, najlepszym rozwiązaniem byłoby udzielanie dotacji z tytułu zwrotu kosztów związanych z usunięciem zagrożenia wykonanego przez wskazaną jst, jako zadania rządowego. • Dziś najpowszechniejszym zdarzeniem jest wyprowadzenie dzikich zwierząt z miast na obszary niezabudowane. Jednak i tu napotykamy szereg wątpliwości w wykonywaniu tych czynności, jak chociażby: brak wskazania konkretnego podmiotu odpowiedzialnego za tę czynność, brak określenia procedur zabezpieczenia trasy wyprowadzenia, brak zasad odpowiedzialności podmiotu wykonującego tę czynność itp. • Wiele problemów może ponadto wiązać się z realizacją art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt. Również w tych zapisach pojawia się ogromna rola lekarzy weterynarii w podejmowaniu decyzji w sytuacjach ekstremalnych np. uśmiercenia zwierzęcia. Z rozmów z zainteresowanymi wiemy, iż często może dochodzić do odmów spowodowanych brakiem wiedzy i doświadczenia, czy praktykowania z dużymi dzikimi zwierzętami (łoś, sarna, dzik, itp.), czy brakiem jasnych zasad finansowania takiej usługi. Odmowa taka uniemożliwia prowadzenie jakichkolwiek dalszych czynności, co w konsekwencji czyni całość procedury bezskuteczną. • Z dotychczasowej praktyki wynika ponadto, że żadna z pozostałych osób wskazanych w art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt nie dokonuje samodzielnie takiej oceny w obawie przed konsekwencjami prawnymi. • Konieczność bezzwłocznego uśmiercenia rannego, czy niebezpiecznego zwierzęcia zgodnie z art. 33 ust.4 ustawy o ochronie zwierząt nie jest w ogóle realizowana przez wskazane w ustawie podmioty. Brak jest również jasnego wskazania, kto powinien ponieść koszty czynności podjętych przez te osoby. Ta sytuacja całkowicie paraliżuje wykonywanie obowiązków ustawowych. • Należy jeszcze na koniec wskazać na brak jasnej ścieżki szkolenia pracowników służb i straży w zakresie sposobów postępowania z dzikimi wolno żyjącymi zwierzętami (nie ma podmiotów szkolących), brak przepisów dotyczących np. zakupu i wykorzystywania przez samorządy broni pneumatycznej do usypiania dzikich zwierząt, co dodatkowo komplikuje tę niełatwą już sytuację. Jest jeszcze wiele innych przyczyn, które uniemożliwiają sprawne i szybkie działania służb, straży i samorządów oraz (przede wszystkim) wojewodów, jako przedstawicieli Skarbu Państwa, będącego właścicielem zwierzyny łownej zgodnie z art.2 ustawy prawo łowieckie. Kwestia ta wymaga pilnych zmian w interesie nas wszystkich. Zwracamy się zatem z apelem do Pani Minister o zainicjowanie prac legislacyjnych we wskazanym wyżej temacie.

 

 

autor: Justyna Maciejewska-Kucfir